Katalog zbiorów

Od kiedy tak naprawdę zaczyna się dojrzałość? Czy wtedy, gdy dumni odbieramy dowód osobisty? Czy, kiedy bierzemy za siebie odpowiedzialność? A może wtedy, gdy wreszcie zyskujemy pewność, że nasze wybory są słuszne? Tylko czy taka pewność w ogóle istnieje? Takie pytania nurtują trzydzistopięcioletnią bohaterkę Sztuki latania, która dochodzi do wniosku, że zmarnowała całe życie i postanawia je zmienić. Nie jest jednak łatwo zostawić to, co daje niezłe utrzymanie. Matka bohaterki uważa, że każdy człowiek powinien zostawić po sobie coś namacalnego: dzieci, wiersze, w ostateczności nawet ręcznie wykonany sweter. Zośka nie ma dzieci, wierszy nie pisze, a na drutach robić nie umie. Dopiero wyprawa na słoneczną wyspę Rodos, gdzie bohaterka przeżywa tragedię, paradoksalnie leczy ją z lęku przed lataniem i przed życiem.